කළුවරට ඇස් ඇතැයි මට බයයි
ලං ලංව මුමුනන්න බැහැ තමයි
හිත කැමති ඒ පහස බව සැබැයි
තව ලංවෙන්න , පැනයන්න හිත නොදෙයි.
මේ රාත්‍රිය මනරම්ය උනුහුමින්
අපි වෙළෙමු තව තවත් ආදරෙන්
සඳ හිනැහෙන්න නම් එපා පායාවිත්
තරු ඇස් ද නිවීයන් නොදැල්වී
තරු එළියකින් වුව සැඟව මුවාවී
හිරු නොපායන සයනයක සැතපෙමින්
මේ ගත වෙලෙන සුවය රඟ පෑමකයි
තුරුලුව අසන විට හද ගැහෙන හඬ කියයි
ඝන අඳුරු රැයක වුව ඔබේ සිත
මට හැකිය සරන්නට විනිවිදව
තැන තැනට රිංගලා සෙනෙහස බෙදන
සලාකය වුව විඳිමි වහවැටී
නැගිට යෑමට නම් සිත් නොදේ.......
